Są czasem takie dni w życiu człowieka, kiedy to potrzebuje zdystansowania się od codzienności. Przytłaczają go kwestie z którymi musi się zmagać i stara się znaleźć choćby chwilę, by móc się rozerwać, a przynajmniej pobyć gdzieś, gdzie zwykle nie przebywa albo przebywa rzadko. Jest to rzecz całkowicie naturalna i nie świadczy o jakiejkolwiek usterce.

Tak też było ze mną w ostatni piątek. Kilka godzin wcześniej wróciłem z Lublina po ciężkich bojach zaliczeniowych, w których męcząca była nie tylko uprzednia nauka, ale i przyczyny najzupełniej fizyczne. Wiedziony potrzebą ducha i skorzystawszy z zaoferowanego mi transportu prywatnego, udałem się do zamojskiej katedry celem uczestnictwa we mszy świętej. Od kilkunastu lat nie jest to już moja parafia, ale według mnie to miejsce ma najlepszą atmosferę w całym Zamościu do sprawowania nabożeństw. Pomijając więc moje uczestnictwo w tamtejszej grupie oazowej, właśnie to było przyczyną, że pojechałem do katedry. Jako zaś, że akurat tego dnia nie było spotkania oazy dla ludzi mojej generacji wiekowej, postanowiłem nieco inaczej niż zwykle spędzić wieczór i poszedłem na Starówkę.

Sezon turystyczny u nas dopiero rusza i ludzi na Rynku Wielkim nie było za wielu. Myślę, że można zaryzykować stwierdzenie, że były tam głównie miejscowe osoby. Bez żadnego problemu znalazłem miejsce pod parasolkami i mogłem złożyć zamówienie. Potem się dowiedziałem, że piłem chyba najdroższą coca-colę na zamojskim Starym Mieście, ale to drobny szczegół, zwłaszcza że owej coli nie było za wiele. Niemniej miałem trochę czasu, by sobie posiedzieć i popatrzeć na ludzi. Większość stanowiły kobiety. Młode kobiety. Jedne przebywały tam w charakterze klasy pracującej, a inne po prostu tam przyszły; często było im po prostu po drodze do parku miejskiego na pokaz degradacji kultury w wykonaniu Szymona Wydry i Code Red.
I tak patrząc na kolejne znajdujące się tam przedstawicielki płci pięknej naszła mnie pewna refleksja. Gorzka i zapewne niektóre zainteresowane osoby poczują się nią dotknięte, ale ją wypowiem. Otóż mamy w naszym mieście bardzo piękne kobiety, które jednak swoją urodę czasami nieświadomie zakrywają. Oczywiście nie można generalizować, ale naprawdę nie widziałem wtedy dziewczyny, która nie miałaby na sobie mnóstwa makijażu, pseudomodnej fryzury (czyli sztucznej, z daleka widocznej wyłącznej roboty fryzjera, zazwyczaj w postaci niekobieco skróconych włosów) lub ciuszków a la Doda.
Zawsze musiał być choć jeden z wymienionych przeze mnie przed chwilą elementów. Wiem, że mam w kwestii urody kobiecej poglądy dosyć specyficzne, ale naprawdę nie jestem w stanie zrozumieć skąd się u zamojskich dziewczyn bierze moda na brak naturalności. Tak jakby ktoś im masowo wmówił, że są brzydulami i przez to na siłę usiłują one zmienić swój wizerunek na kompletnie nie swój. Dlatego z tego miejsca chciałbym skierować do nich apel: Dziewczęta! Naprawdę macie co pokazać światu i przez to możecie go nadzwyczaj pokaźnie ozdobić! Odrzućcie więc tę sztuczność, bo nie jesteście w niej sobą!

I tak na sam koniec odrobina prywaty, która chyba jednak nie jest tylko dla mnie istotna. Otóż chciałbym bardzo poznać zarówno personalia, jak i wytłumaczenie na swój czyn osoby, za której sprawą ławka w wiacie przystankowej przy ulicy Akademickiej od strony Starówki jest umiejscowiona tak wysoko! Nie mogę tam usiąść w oczekiwaniu na autobus, co w wypadku mojej choroby jest sprawą naprawdę fundamentalną. Co więcej - nie mogą tam też siadać dzieci, a osoby w podeszłym wieku mają z tym poważny problem. Zresztą byłem świadkiem z jakimi trudnościami usadawiał się pewien starszy pan. Jakoś nie mogę przejść obok tego przypadku obojętnie. Tym bardziej, że z tego co wiem, nie jest to tylko problem tego przystanku.
Wstyd, panowie! Wstyd na miarę "Kanikuł" na Juwenaliach!