Lubię rozmawiać z ludźmi. Jest to, rzecz jasna, konieczność przy wykonywaniu pracy dziennikarskiej, ale co innego jedynie umieć to robić, a co innego nie tylko robić, ale i lubić. Zdarzyło mi się spotkać kilku dziennikarzy, którzy rozmowy z ludźmi traktowali jak zło konieczne i zaręczam, że nie jest im w tym zawodzie łatwo. Nie sprawia im wprawdzie problemu zrobienie materiału, do którego muszą odbyć jakieś zdawkowe rozmowy, ale siłą rzeczy nie są to prace, o których się mówi dłużej niż tylko w dniu ich publikacji. Mają za to ogromny kłopot z utrzymaniem kontaktów, na których mogliby się opierać tworząc poważne dziennikarstwo. Być może ten brak zamiłowania do rozmów z ludźmi przychodzi z wiekiem? Tego nie wiem, ale na pewno nie chciałbym, by i mnie owa przypadłość dotknęła.

Bo to właśnie podczas rozmów dziennikarz zdobywa najwięcej informacji. Nie może się opierać wyłącznie na oficjalnych dokumentach lub statystykach. One najczęściej przedstawiają tylko jakiś wycinek rzeczywistości, często bardzo uśredniony, a przez to nietrafny. Niestety coraz częściej dochodzę do wniosku, że twórcy wszelkiego rodzaju mniejszych lub większych publikacji, które można tematycznie określić ogólnym mianem diagnoz społecznych, opierają się jedynie na "oficjałkach", bo zdarza im się zamieszczać tezy, które nie wytrzymują praktyki życiowej.

Jedną z nich jest przekonanie, że w przypadku młodych Polaków coraz bardziej można mówić o społeczeństwie obywatelskim. Oni bowiem są wykształceni, obyci w świecie i na pewno ich decyzje przy urnach wyborczych są w pełni przemyślane. Jakoś tak się złożyło, że w parze z tymi stwierdzeniami poszły wyniki ostatnich wyborów parlamentarnych, które Platforma Obywatelska wygrała głosami przede wszystkim ludzi młodych. To było jak najbardziej na rękę większości głoszącej powyższą teorię. Przeto jęli się oni rozpływać z zachwytu jaką to mamy cudowną młodzież. Oczywiście nikt z nich nie wszedł w konkrety swoich sformułowań. Świadomi tego czy nie - popełnili błąd.

Bo moje rozmowy z tymi młodymi ludźmi częstokroć zaprzeczają wspomnianej tezie. Przede wszystkim ich zainteresowanie sprawami publicznymi często ogranicza się do bezmyślnego powtarzania tekstów zasłyszanych w mediach, co sprawia, że nie potrafią oddzielać faktów od opinii. Po drugie, co wiąże się z pierwszym - nierzadko po prostu nie wiedzą o czym mówią. Mają ogromne problemy z właściwym rozumieniem pojęć. Klasycznym przykładem jest słowo "tolerancja". Wprawdzie oznacza ono etymologicznie jedynie "znosić, ścierpieć", ale większość młodych z miejsca rozumie ten wyraz jako akceptację dla czyichś poglądów, zachowań, stylu bycia etc. Po trzecie - oni tak naprawdę nie interesują się polityką, jej aspektami, niuansami, przyczynami i skutkami podjętych decyzji. Można to tłumaczyć życiem w ciągłym pędzie, ale trzeba zauważyć, że do młodych trafiają po prostu chwytliwe hasła. Dlatego przede wszystkim ostatnie wybory wygrała Platforma, że rzucono slogan skupienia sił przeciw "Kaczorom". Przeciętny wyborca PO naprawdę nie był w stanie swej decyzji umotywować inaczej. Mało tego - nie był często nawet zdolny do wyartykułowania sensownych zarzutów przeciw poprzedniej ekipie rządzącej, z których wynikałoby jasno dlaczego wobec tego głosuje na partię Donalda Tuska. Po prostu wystarczyło, by w "Wydarzeniach" czy innych "Faktach" zrobiono materiały, w których forsowano hasła atakujące PiS, a młodzież bardzo łatwo je sobie przyswajała, czemu sprzyjały czynniki wymienione przeze mnie w dwóch pierwszych punktach. I po czwarte, chyba najsmutniejsze - ogólna ignorancja dla podstawowych aspektów życia. Mnóstwo razy spotykałem się z wypowiedziami, od których po prostu opadało wszystko z rękami na czele. Jako przykład podam wypowiedź pewnej dziewczyny na temat tego czym dla niej są pieniądze: "Brzydzę się pieniędzmi, aczkolwiek zdaję sobie sprawę, iż w dzisiejszych czasach posiadanie pewnej kwoty pieniędzy jest niezbędne do dobrego życia, a przynajmniej w Polsce. To straszne, że żeby mieć własny mały domek z widokiem na wodę i swoją ziemię, co jest moim marzeniem, muszę mieć pieniądze".

Nie przeczę, że wśród młodych ludzi są naprawdę światłe osoby, które sprawy publiczne pojmują w sposób poważny i właściwy. Żeby nie było wątpliwości wśród Czytelników - zdarzają się wśród nich również zwolennicy obecnego rządu. Nie o nich jednak jest ten tekst. Chciałbym po prostu zwrócić uwagę, że naprawdę ogólnie nie jest ze świadomością społeczną młodego pokolenia tak dobrze, jak można to wywnioskować z oficjalnych publikacji.