Propozycja premiera Kaczyńskiego, by Niemcy i Polska podpisały traktat zawierający rezygnację z wzajemnych roszczeń majątkowych, nie została podjęta przez panią kanclerz Anielę Merkel. Uzasadnienie odmowy sprowadza się do tego, że w takim przypadku niemiecki rząd musiałby przejąć na siebie obowiązek wypłacenia odszkodowań niemieckim wypędzonym.

To prawda, ale to uzasadnienie oznacza, że - po pierwsze - roszczenia wypędzonych wcale nie są urojone, a po drugie - rodzi pytanie: jeśli traktatu nie będzie, to kto będzie zobowiązany do ich zaspokojenia?

Strona niemiecka uważa, że "wypędzenie" było "naruszeniem prawa międzynarodowego", a wobec tego jest oczywiste, że stan sprzeczny z prawem międzynarodowym nie może trwać w nieskończoność. To z kolei oznacza, iż obawy premiera Kaczyńskiego, że z polskiego punktu widzenia ta sprawa nie jest zamknięta, są jak najbardziej uzasadnione.

Ale - sam tego chciałeś, Grzegorzu Dyndało! Trzeba było o tym myśleć, zanim Polska została przyłączona do Wspólnot Europejskich. Przecież wiadomo było, że największym płatnikiem netto są od dziesiątków lat Niemcy. Ciekawe, na co liczą w zamian, bo przecież na coś muszą, nieprawdaż?