Im dłużej żyję na tym świecie, tym bardziej przekonuję się, że należę do mniejszości. I to nawet do kilku. Na przykład jestem jednym z bardzo niewielkiego procenta ludzi dorosłych, którzy mają poniżej 130 centymetrów wzrostu. Nie wiem czy mogę powiedzieć, że jestem z tego dumny, ale nie utyskuję na swój los. Należę też do dość niewielkiego odsetka kibiców Hetmana Zamość, którzy nie są niechętni Ładzie Biłgoraj, choć znam osoby, dla których taka postawa jest wręcz nie do pojęcia, z powodu rzekomej logicznej niespójności. Ostatnio jednak coraz bardziej się przekonuję, że jestem również członkiem innej mniejszości - generalnych abstynentów.

Od razu mówię, że pod tym terminem nie kryje się totalna niechęć do alkoholu. Po prostu po pierwsze - jest spora grupa trunków, których nie lubię (na czele z absyntem, który jako żywo przypomina mi kwas do akumulatora), ale wino bez posmaku siarki czy dobra śliwowica jak najbardziej ujdą. Po drugie zaś, co chyba istotniejsze - za coś skrajnie bezsensownego uważam picie na umór, byle tylko się schlać i nic na drugi dzień nie pamiętać. Niby ten powód jest w miarę zrozumiały, ale jak się okazuje tylko pozornie.

Każdy chyba wie co się dzieje z człowiekiem, który wypija dużą ilość alkoholu. Mówiąc obrazowo - on głupieje. Zaczyna się od mówienia idiotyzmów. Niekiedy jest to niezauważalne, zwłaszcza gdy ten ktoś również na trzeźwo nie prezentuje jakiejś wielkiej mądrości. W międzyczasie wzrasta tempo spożywanych procentów. Człowiek coraz mniej się kontroluje. W głowie ma przede wszystkim to, by wypić następny kieliszek Pojawiają się zaburzenia mowy i koordynacji ruchowej. Wzrasta drażliwość. Reakcje na otoczenie są coraz bardziej antypatyczne. Osoba pijana często obraża ludzi wokół, zwłaszcza tych, którzy usiłują jej przerwać popijawę i na przykład po prostu pójść z nią do domu. Bywa, że dochodzi wówczas nawet do rękoczynów, czasami śmiertelnych w skutkach. A potem są tłumaczenia typu "co ta wódka robi z człowieka".

Od czego się jednak to wszystko zaczyna? Od tego, że człowiek trzeźwy całkowicie dobrowolnie wypija jedną porcję alkoholu, potem drugą, trzecią... aż w końcu traci kontrolę nad swym zachowaniem. Tyle, że od tego momentu taka osoba nietrzeźwa otrzymuje coś na kształt społecznego statusu świętej krowy. O co mi chodzi? Otóż byłem parokrotnie świadkiem sytuacji, w których człowiek pijany zachowywał się tak, jakby mu było wszystko wolno, a trzeźwe otoczenie za jedyne swe dopuszczalne zachowanie uznawało obchodzenie się z tym człowiekiem, jak z małym dzieckiem, czyli po prostu skupiało się na tym, by ten ktoś sobie albo komuś nie zrobił krzywdy. Bywało nawet tak, że żona postanawiała opóźnić powrót do dziecka siedzącego w domu i cierpliwie czekała aż mąż wspaniałomyślnie zgodzi się wstać od stołu, ograniczając się jedynie do spokojnych próśb i przeczekując nawet jego obraźliwe słowa wysuwane w jej kierunku. Ale jeśli podczas podobnych sytuacji nie wytrzymywała osoba trzeźwa i sypnęła personie "pod wpływem" nie dość kulturalną wiązankę, by ta wreszcie przestała pić i sobie poszła, to natychmiast skupiała na sobie gromy reszty zebranych. Ich argument? "Do niego i tak nic nie dociera więc twoje zachowanie było chamskie".

Rozumiecie Państwo? Jeśli osoba pijana robi z siebie kretyna, obraża otoczenie i wykazuje lekceważenie wobec swoich najbliższych, to podchodzi się do tego wręcz ze zrozumieniem. Natomiast jeśli ktoś z jej najbliższych lub po prostu ktoś, kogo zachowanie osoby pijanej doprowadziło do szału, powie jej kilka mocniejszych słów do słuchu, to jest to czyn wybitnie zły. Tolerancja, nie ma co...

To przyzwolenie na wszystko osobom nietrzeźwym ma też niestety swe odzwierciedlenie w prawie i to na najwyższych szczeblach. Kilka lat temu przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu rozpatrywana była sprawa Witolda Litwy przeciw Polsce. Ów pan został zatrzymany przez policję w jednym z krakowskich urzędów pocztowych po tym, jak się tam awanturował. Stwierdzono u niego stan średniego upojenia alkoholem. Uczynili to: dyrekcja owej poczty, policja, a także lekarz w izbie wytrzeźwień, do której przewieziono delikwenta i gdzie spędził on 6 godzin. Oburzony tym pan Litwa złożył skargę do ETPC, gdzie stwierdzono, że popełniono rzeczywiście błąd przewożąc tego pana od razu do "żłobka". Argumentowano to tym, iż Litwa nie był wcześniej zatrzymywany przez policję i wobec tego nie można wnioskować, że jego pobyt w izbie był konieczny. Strona polska twierdziła wprawdzie, że zachowanie Litwy na tej poczcie dawało powody, by uznać zastosowany środek za niezbędny, ale Trybunał miał to gdzieś.

Żeby nie było wątpliwości - nie bronię ludziom bawić się przy alkoholu. Nie bronię im go też pić, jeśli czynią to faktycznie z głową. Natomiast nie można pozwolić na to, by za sprawą osób nietrzeźwych cierpiało ich otoczenie i nie tylko wtedy, gdy w grę wchodzą już rękoczyny.