Ciężko jest być dzisiaj katolikiem w Polsce. Nie do pozazdroszczenia jest sytuacja zwłaszcza katolików ze stolicy. Nie wiedzą oni bowiem czy 7 stycznia powinni się cieszyć, czy wręcz przeciwnie.

Z jednej strony przeżywać mają święto, a z drugiej jest ono naznaczone raczej nieprzyjemnym brzemieniem. Czytając ten tekst na pewno Szanowni Internauci wiedzą jak to się odbyło, zresztą nie jest to sprawa najistotniejsza.

Całokształt tego jest dużo poważniejszy. Oto bowiem jak na dłoni mamy przedstawioną kompromitację polskiego Kościoła. Teraz już nie można powiedzieć, że wszystko jest sprawą manipulacji mediów. Kolejni hierarchowie pogrążają się naprawdę.

A wszystko to za sprawą rzeczy, która normalnie byłaby dla nich bardzo prosta do oceny moralnej, gdyby nie chodziło tu o ich własne środowisko. Pewien bardzo szanowany człowiek otrzymał nominację na prestiżowe i niezwykle odpowiedzialne stanowisko, gdzie nie bez znaczenia jest nieposzlakowana opinia. Wkrótce jednak pojawiają się doniesienia o tym, że z tą opinią jest poważny problem. Kolejne dni przynoszą dalsze informacje potwierdzające wątpliwości. Co robi sam zainteresowany? Najpierw zaprzecza, potem udziela wywiadu "Gazecie Wyborczej", że owszem, kontaktował się z SB, ale to raczej ona z nim się kontaktowała, a on im w żaden sposób nie pomagał. Później oświadcza, że coś tam podpisał, ale był do tego zmuszony, a zresztą nikomu nie zaszkodził i dopiero po tych wszystkich unikach przyznaje, że wcześniej kłamał, aczkolwiek nadal utrzymuje, że nikomu nie szkodził. Zwykle w takich sytuacjach byłby jednoznacznie przez ludzi Kościoła potępiony i wezwany do rezygnacji ze stanowiska. Tyle tylko, że chodzi tu o kogoś z ich własnej branży - arcybiskupa Stanisława Wielgusa.

Aż przykro słuchać co o tej sprawie mówią abp Głódź czy abp Pylak, a to są tylko dwie osoby z całej talii kościelnych władz w Polsce, które nie nazywają przedstawionej sprawy po imieniu. Dyplomatyczne milczenie też do tego zaliczam. Jak dotąd z tego chóru wyłamał się jedynie abp Gocłowski, który tym samym potwierdził, że jest najzdrowiej myślącym człowiekiem "u góry" kościoła katolickiego w Polsce. Cały czas mam nadzieję, że podobnie zaczną mówić inni biskupi, ale jest to tylko nadzieja.

Tak jakby oni nie widzieli, że stwarzają niezwykle niebezpieczny precedens. Broniąc grzesznego zachowania swojego kolegi pozbawiają się sami wiarygodności. Słychać, że w najbliższym czasie prasa wydrukuje kolejne artykuły demaskujące niechlubną przeszłość Kościoła w Polsce. Zainteresowani na pewno wiedzą już teraz co się tam znajdzie. Co niektórzy prorokują pustoszenie kościołów, a także spadek liczby osób przystępujących do spowiedzi. W jakiejś formie raczej faktycznie będzie to mieć miejsce. Kościół się na pewno obroni, bo jest zbyt dużą instytucją by po prostu padła. Tyle że to, co się zdarzy w najbliższej przyszłości, będzie w wielu wypadkach nieodwracalne.

Nie wiem dokładnie co sam zrobię. Zapewne będę trwał w Kościele w dalszym ciągu, bo to wynikać będzie z mojej wiary, której akurat jestem pewny. Pamiętać na pewno będę, że Kościół to nie tylko abp Wielgus, ale i kapłani, którzy esbecji się po prostu oparli, czasami za dużą cenę. Owszem, było sporo czasu by wcześniej oddzielić ziarno od plew, ale skoro nie zrobiono tego wcześniej - niech się stanie teraz. Sprawa abp Wielgusa nie musi oznaczać końca lustracji w Kościele. Po prostu nie kryjmy tych ciemnych stron przeszłości i stawajmy zawsze po właściwszej stronie.

* * *

Dziś rano myślałem, że zdarzył się cud i będę musiał zmienić pierwotnie napisany tekst.
W ciągu kilku godzin jednak to wrażenie upadło - z mojej strony suplement w zupełności wystarczy. Sprawa abp Wielgusa przeszła na właściwe tory dopiero za sprawą Watykanu dzięki Kancelarii Prezydenta RP.
Msza w archikatedrze warszawskiej była żenadą. Skandaliczne zachowanie części wiernych i skandaliczna, moim zdaniem, homilia Prymasa Glempa dobitnie ukazuje powagę problemu. Gdyby ktoś miał oceniać sprawę po tym co się działo na dzisiejszym nabożeństwie, to odniósłby wrażenie, iż Kościół polski jest nie tylko podzielony w sobie, ale jego decydenci stronią wręcz od Stolicy Apostolskiej.
Potwornie się to oglądało i słuchało. Pomijam już absurdalny przekaz TV TRWAM, która sprawiała wrażenie, że ma na celu wywołanie wrażenia u widzów, że ta stacja swym rzucaniem się na prawo i lewo zmierza w jakimś kierunku. Jeśli zmierza, to raczej ku przepaści. Strach pomyśleć ilu ludzi może podążyć w tą samą stronę...