Dzisiejszy felieton będzie typowo sportowy. Niestety Zakopanemu po raz trzeci nie udało się wywalczyć prawa do organizacji mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym - teraz na 2015 rok. Kandydatura stolicy polskich Tatr ponownie przepadła przed finałową rozgrywką, a delegaci FIS wybrali szwedzkie Falun, które jednym głosem pokonało mojego faworyta - Lahti. I tak jest postęp, bo trzy na piętnaście głosów w drugiej rundzie głosowania to więcej niż poprzednio. Niemniej nie dziwię się temu niepowodzeniu, bo nadal mamy problem z zakopiańskimi trasami biegowymi, których właściwie nie ma i od dłuższego czasu panuje na tym polu stagnacja. Mam jednak nadzieję, że Zakopane wystartuje ponownie, choć w roku 2017 raczej nie będzie już biegać Justyna Kowalczyk, a tym bardziej skakać Adam Małysz. Jak jednak mówił Wojciech Mann w świetnym skeczu o sztukach walk Wschodu: "Trzeba ćwiczyć latami, aby dojść do czarnego pasa z muszlami", wobec czego i nasi górale powinni spróbować raz jeszcze. A szwedzkich zwycięzców czeka teraz sporo pracy. Na początek muszą wyrwać drzewka rosnące na nieużywanej od dawna średniej skoczni.

Dość jednak o sportach zimowych, bo oto lada chwila rozpocznie się największa futbolowa impreza na świecie, czyli mistrzostwa świata! Republika Południowej Afryki leży na szczęście we wspólnej z Polską strefie czasowej, co znacznie ułatwi życie wielu kibicom w naszym kraju. Niestety nie będzie jednak okazji, by podczas mistrzostw kibicować polskiej reprezentacji, a ja dodatkowo zastanawiam się, czy jeszcze przed końcem turnieju z europejskich pucharów nie odpadnie pierwszy polski klub - Ruch Chorzów. Zostawmy jednak utyskiwania.

Po raz pierwszy w historii mistrzostwa odbędą się w Afryce, co niektórych jeszcze niedawno skłaniało do obstawiania drużyn z Czarnego Lądu jako czarnych koni imprezy. Ostatnio jednak tendencje te wyraźnie ucichły, i dobrze, bo szczerze mówiąc nie widzę żadnych przesłanek do tak odważnych tez. Styczniowy Puchar Narodów Afryki w Angoli ujawnił ogromne słabości afrykańskiego futbolu: brak dyscypliny taktycznej, kiepską grę w obronie, a także znikomą ilość naprawdę dobrych bramkarzy. Można być niemal pewnym, że w konfrontacji z ułożoną piłką europejską czy latynoamerykańską górą będą rywale. Dodatkowo, wbrew pozorom, ekipom z Afryki WCALE nie będzie sprzyjał klimat. W RPA zaczyna się właśnie zima i choć jej oblicze jest zdecydowanie łagodniejsze od polskiej (zwłaszcza tegorocznej), to jednak nie będzie to typowa afrykańska pogoda rodem z "W pustyni i w puszczy". Praktycznie tylko w Durbanie maksymalna i minimalna temperatura będzie podobna do tej obecnie panującej w naszym kraju. W całej reszcie miast różnice są wręcz kolosalne. Na przykład w Johannesburgu (nie wspominając o Bloemfontein) w najcieplejszej chwili jest około 18 stopni Celsjusza, ale w najchłodniejszych momentach może być wręcz mroźno! W takich warunkach, poza oczywiście gospodarzami imprezy, jako tako swojsko mogą się czuć tylko Algierczycy, a tak się składa, że reprezentacje RPA i Algierii to najsłabsze spośród wszystkich uczestników turnieju drużyny z Czarnego Lądu. Sądzę więc, że klimat będzie tu sprzyjał raczej drużynom z reszty świata, dla których takie temperatury od zawsze były naturalne.

Inną kwestią, jaka zajmowała i zajmuje komentatorów, jest bezpieczeństwo uczestników imprezy - zarówno piłkarzy, jak i kibiców. Moim zdaniem jest to rzeczywiście istotny problem, biorąc pod uwagę zarówno fatalne statystyki dotyczące przestępczości w RPA, jak i fakty w postaci chociażby ostatnich kradzieży mienia zawodników. Zresztą przyznam, że nawet gdyby ktoś zaoferował mi darmowy wyjazd na te mistrzostwa, odmówiłbym. Są też osoby, które wskazują inne zagrożenie. Marek Plawgo - płotkarz, jeżdżący często na zgrupowania do RPA - twierdzi, że największy problem, to wirus HIV, którego może zaimportować do swoich krajów pokaźne grono skorych do uciech cielesnych kibiców.

A piłkarsko? Oby było udanie! Prywatnie mam nadzieję, że nie wygra Brazylia, bo choć większość kibiców zachwyca się jej techniką, to mnie ona od zawsze bardziej denerwowała, mimo że oczywiście doceniam kunszt graczy znad Amazonki i Atlantyku. Moim zdaniem, opartym w pewnej mierze również na marzeniach, czołową czwórkę będą stanowić ekipy Anglii, Argentyny (choć nie lubię Maradony), Holandii i, najchętniej, Francji, Włoch lub w ostateczności Niemiec. Która z nich zwycięży, to już drugorzędna sprawa. Moje przewidywania sprawdzają się jednak średnio na co drugich mistrzostwach, a tak się składa, że cztery lata temu trafnie postawiłem na finał Italii z Galią. Gwoli pocieszenia - przypuszczam, że za cztery lata na Mundialu w Brazylii Polacy zagrają.