Wiolonczelowy Chopin w Zamościu

14 października br. w ramach XXXI Zamojskich Dni Muzyki odbył się koncert, który w całości wypełniła muzyka Fryderyka Chopina. Na program wieczoru złożyły się utwory fortepianowe, oraz kompozycje na wiolonczelę i fortepian. Przyjaźni Chopina z wiolonczelistami, a w szczególności z Auguste Franchomm'em, zawdzięczamy, bowiem, powstanie trzech kompozycji na wiolonczelę i fortepian. Najbardziej znanych: Poloneza C-dur i Sonaty wiolonczelowej g-moll, oraz mniej znanego, Grand duo concertante E- dur op.16 A, na tematy z opery Meyerbeera "Robert Diabeł". Ostatni z utworów, zadedykowany 16 letniej uczennicy Chopina, Adele Forest, jest grywany dość rzadko. Choć Chopin z upodobaniem wykonywał tę kompozycję wspólnie z Franchomm'em, jej znaczenie estradowe jest obecnie małe i dlatego mieliśmy wyjątkową okoliczność usłyszeć ją 14.10.2010 r. w Sali Koncertowej Namysłowiaków.

Trzeba przyznać, że w tym roku świat ogarnęła prawdziwa Chopinomania. Przede wszystkim mamy rok chopinowski, a z tym wiążą się obchody i liczne imprezy poświęcone kompozytorowi. W dodatku w Warszawie trwa XVI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. Naturalną tego konsekwencją jest, że obecne XXXI Zamojskie Dni Muzyki w dużym stopniu poświęcono temu samemu tematowi.

14.10.2010 r. na deskach Sali Koncertowej im. Karola Namysłowskiego wystąpił wybitny chopinista Edward Wolanin, w roli solisty i akompaniatora - w obu bardzo udanie. Ten znany i ceniony artysta dał nam prawdziwie wzruszającą lekcję interpretacji dzieł kompozytora. Przedstawiciel najlepszych polskich tradycji pianistycznych, z mistrzowską perfekcją pokazał tego wieczoru w swoich interpretacjach utworów Chopina wszystko to, czego niekiedy brakuje w grze wielu, skądinąd świetnych pianistów, rywalizujących o pierwsze miejsce w Konkursach Chopinowskich. Duże wrażenie zrobiły na mnie nastrojowo wykonane Nokturny Chopina, ale wykonane na bis "Preludium deszczowe" było po prostu optymalne. Wydaje się, że muzyka bywa zazwyczaj albo ilustracyjna, albo emocjonalna, albo stylowa i można dyskutować, czy połączenie tych wszystkich cech w jednym wykonaniu jest w ogóle możliwe. Okazało się.... że jest. Jednym słowem, byłam pod wrażeniem.

Doskonałym pomysłem na koncert było przeplatanie utworów fortepianowych z muzykowaniem kameralnym na wiolonczelę i fortepian. Z pewnym niepokojem obserwowałam, jak na estradę wychodzi wspólnie muzykować dwóch artystów o ogromnie silnej osobowości.

Nie odczuliśmy jednak z tego powodu dyskomfortu, co się czasem zdarza. Jednomyślność interpretacji i finezja zgrania szczegółów wykonania wskazywały na to, że artyści świetnie się rozumieją. Pojawienie się na estradzie Tomasza Strahla przekonało nas po raz kolejny, że wiolonczela to instrument efektowny, albo wręcz widowiskowy.

Choć może samo określenie, którym się zaraz posłużę, bywa nadużywane, nie zawaham się przed stwierdzeniem, że kreacje tego liczącego się na estradach światowych wiolonczelisty są zazwyczaj ucztą duchową. Perfekcyjna technika, świetna intonacja i przepiękny dźwięk / co w kiepskich warunkach akustycznych Sali Koncertowej Namysłowiaków wydaje się nieprawdopodobieństwem /, to cechy gry Tomasza Strahla.

W Polonezie C-dur nas zauroczył, i trudno się było oprzeć wrażeniu, że artyście z tym szykownym utworem... " do twarzy". Brawurowe zakończenie pierwszej części koncertu, finał z Grand Duo E- dur, miało publiczności zaimponować popisem wirtuozerii i ...tak było. Jednak prawdziwą niespodzianką, dla mnie, okazało się tego wieczoru wykonanie przez Tomasza Strahla Sonaty Wiolonczelowej g- moll. Można się pokusić o stwierdzenie, że swoją osobowością artysta wywarł na słuchaczach pozytywną presję i zmusił ich, by się zasłuchali. Sugestywnością wykonania nadał tekstowi głęboki senes nawet w miejscach, gdzie się go zupełnie nie spodziewałam. Za swoisty fenomen uznaję przełamanie tym wykonaniem mojej osobistej niechęci do tego utworu. Choć uwielbiam muzykę Chopina, w moim domu, płyty akurat z tą kompozycją, nie rozpakowałam nigdy. Okazuje się, że po dwudziestu latach pracy w zawodzie można się jeszcze podczas koncertu czegoś nowego nauczyć, a może nawet zweryfikować swoje upodobania?

Na podsumowanie swoich przemyśleń o tym wieczorze chciałabym podkreślić, że pisanie recenzji o pięknych interpretacjach w muzyce jest bardzo trudne. Muzyka nie poddaje się, bowiem, wartościowaniu intelektualnemu. Łatwo otrzeć się o banał.

Problem tkwi w tym, że słowa wobec dźwięków są niedoskonałe i dlatego zachęcam państwa do osobistego uczestnictwa w koncertach. Wszak własna opinia jest najlepsza. Ostatecznie jej profesjonalizm, czy też jego brak.................. jest kompletnie bez znaczenia.

Zobacz podobne:
     Nagrodzona za Chopina / 2011-10-05
     32. Zamojskie Dni Muzyki- program / 2011-09-28
     Kultura według Towarzystwa "Renesans" - rozmowa z Elżbietą Gnyp / 2010-10-22
     Śpiewacy "Rozgwiazdy" w Katedrze Zamojskiej / 2010-10-21
     Malarskie listy do Chopina / 2010-10-20
     Malarsko - poetycki obraz muzyki Chopina / 2010-10-17
     Muzyka dla wszystkich - rozmowa z Anną Gruszkiewicz / 2010-10-14
     Wystawa "Chopinowi - nie wysłane listy" / 2010-10-08
     XXXI Zamojskie Dni Muzyki - program / 2010-10-07
     "Chopin - Nelligan" u "Namysłowiaków" / 2010-09-16
     Zorganizują wystawę plastyczną "Chopinowi - nie wysłane listy" / 2010-09-05
     Fryderyk Chopin w ilustracji / 2010-07-01
     Godzina z Chopinem / 2010-05-26
     III Zamojskie Muzykalia / 2010-05-10
     "Taneczny Świat Chopina" według Baletu Dworskiego "Cracovia Danza" / 2010-04-27
     Wielka Gala Taneczna / 2010-04-16
     Taneczny Świat Chopina / 2010-04-16
     Chopinowi: Koncert uczniów Państwowej Szkoły Muzycznej- nowy termin / 2010-04-08
     "Trio Chopin" u Namysłowiaków / 2010-04-08
     Obchody Roku Chopina w Książnicy Zamojskiej / 2010-02-22

Warto przeczytać:

[do góry]