W ramach projektu TEATR POLSKA Instytutu Teatralnego Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego mieliśmy okazję obejrzeć w Zamojskim Domu Kultury spektakl "Turandot" wystawiany przez neTTTheatre z Lublina i Grupę Coincidentia z Białegostoku.

Przedstawienie Pawła Passiniego oparte zostało na biografii Giaccomo Pucciniego, jego operze oraz obrazie współczesnych Chin.

Ze sztuki dowiadujemy się, że Puccini umiera na raka krtani, wykrytego podczas pisania opery o okrutnej chińskiej księżniczce Turandot. Poznajemy też historię niewolnicy Liu, która pragnęła uratować ukochanego księcia przed straszną księżniczką, skazującą na śmierć kandydatów do jej ręki. Te i inne wątki biograficzne połączone zostały z wątkami przedstawiającymi sytuację współczesnych Chin. A tę poznajemy głownie dzięki fragmentom filmów i kronik filmowych. Do tego dochodzą fragmenty arii z Turandota. Pojawia się również problem... warzyw produkowanych w Chinach.

Jak w większości teatrów współczesnych wykorzystane zostały nowoczesne techniki multimedialne. "Na scenie musi się coś dziać, dramat musi wzbudzać emocje" - pada kilkakrotnie ze sceny. Jednak miałam wrażenie, że tym razem forma przerosła treść.

A jak już zostało wspomniane działo się naprawdę dużo, pytanie tylko czy aby nie za dużo? Przeplatają się ze sobą fragmenty filmów, kronik, arii operowych, rekwizyty, aktorzy, chór, ale problem choroby, cierpienia, bólu i śmierci artysty, moim zdaniem zgubił się w tym wszystkim. To technika stała się tematem. W nadrabianiu braku treści pomagała narracja prowadzona z offu. Gra aktorów również nie zachwyciła. Emocji nie było widać ani na scenie, ani tym bardziej wśród publiczności. Katharsis nie było. A przecież spektakl otrzymał wiele nagród! Na pewno dużym plusem była muzyka i gra chóru, co może wydawać się absurdem, głuchoniemych.

Z założenia miała być to sztuka pokazana dla młodzieży szkolnej, jednak nie jestem pewna, czy młodzi ludzie, byli w stanie zrozumieć sens i przesłanie dzieła.

Przede wszystkim, kto z młodzieży zna życiorys Pucciniego, jego opery i... sytuację we współczesnych Chinach?

Ale ten problem nie dotyczył tylko ludzi młodych. Większość osób z którymi rozmawiałam pytała o czym to było.

Dodatkowo kilka sytuacji na scenie mogło wzbudzić sensację, ale chyba raczej w negatywnym znaczeniu. Dla przykładu, jedna z aktorek miała przykrótką koszulkę, która się ciągle ściągała, więc cały czas oglądaliśmy jej bieliznę (a może to było zamierzone?). Postać księżniczki Turandot grał... mężczyzna, wymalowany z kobiecymi ruchami, ubrany w damskie ciuszki.

Nie wiem czy na szczęście czy też nie, ale widzowie nie dopisali, na widowni zasiadła grupka ludzi.

Osobiście lubię i cenię sztukę nowoczesną, jednak po obejrzeniu "Turandota" miałam mieszane uczucia.