Zdarzył się cud, autentyczny cud? Coś, co stało się wbrew właściwie wszystkiemu, z logiką na czele. Coś, w co niby ludzie wierzyli, ale tak naprawdę mówili sobie w duchu, że znów się nie uda. Mówiąc najkrócej - dostaliśmy z Ukrainą prawo organizacji piłkarskich mistrzostw Europy za 5 lat!

Wiem - sam pisałem tu niedawno, że warto być cierpliwym i robić swoje, ale po tylu niepowodzeniach czymś naturalnym były głosy, że nie należy się nastawiać na tę organizację. Owszem, za 2 lata będą u nas mistrzostwa Europy siatkarek i koszykarzy, ale z całym szacunkiem - to nie są imprezy porównywalne z tą, którą dostaliśmy we środę. Mamy zaś w pamięci dwukrotną kompromitację Zakopanego. Za pierwszym razem dało się ją jakoś ukryć, bo ówczesny system głosowania przy wyborze gospodarza zimowych igrzysk olimpijskich nie ujawniał liczby zdobytych głosów i można było głosić farmazony o wielkim sukcesie. Przed rokiem jednak już takiego teatru nie było. Nie tylko nie dostaliśmy mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym w 2011 roku, ale wyszła na jaw naga prawda - nie oddano na zimową stolicę Polski ani jednego głosu! Do tej listy dopisałbym jeszcze iście kabaretową historię sprzed paru lat, gdy Wrocław starał się o organizację EXPO. Nie dość, że odstawiono żenującą szopkę przy prezentacji miasta, to jeszcze decydenci oddali na stolicę Dolnego Śląska 2 (słownie: dwa) głosy.

Dziś Wrocław ponownie stara się o EXPO (oby z lepszym skutkiem, a przynajmniej prezencją), rozwija się w tempie zawrotnym, ale poza tym będzie jednym z czterech miast, w których odbędą się mecze w ramach mistrzostw Starego Kontynentu. Chcielibyśmy, aby tych miejsc było więcej, ale to nie do końca od nas zależy.

Najważniejsze, że całe przedsięwzięcie wymusi na całym kraju poczynienie odpowiednich inwestycji. Największe będą oczywiście w Warszawie, Poznaniu, Gdańsku i Wrocławiu. To tam powstaną stadiony, nowe hotele, zmodernizuje się lotniska etc. Między tymi miastami zaś przede wszystkim powstaną nowe połączenia drogowe i kolejowe. Tyle, że uwzględnić też trzeba Ukrainę, jako kraj partnerski. Z tej przyczyny coś i naszemu regionowi powinno skapnąć. Gdy zobaczyłem, jak Platini wyciąga z koperty kartkę z napisem "POLAND & UKRAINE", to moim pierwszym skojarzeniem był tłum pojazdów ciągnących drogą z Warszawy do Lwowa. Drogą, która zostanie przynajmniej dokończona pod względem jej modernizacji. Pojazdów, z których część zjedzie z obwodnicy zamojskiej do samego miasta, by ludzie nimi jadący coś zjedli, odpoczęli, a przy okazji zobaczyli nasze miasto. Po mistrzostwach zaś ta droga zostanie, a i naoczna reklama odwiedzających Zamość zrobi swoje. Piękna wizja, nieprawdaż?

Pewien problem pojawi się na pewno w kwestii rąk do tego, by to wszystko przygotować. Na Ukraińców bowiem, ze zrozumiałych względów, nie liczmy. Coś mi się widzi, że będziemy mieli do czynienia z największą wędrówką ludów od kilkudziesięciu lat. Do kraju może bowiem rzeczywiście wrócić spora grupa tych, którzy po otwarciu unijnych rynków pracy opuścili Polskę. Byłoby bardzo głupio, mówiąc delikatnie, gdyby ci ludzie po zrealizowaniu wszystkich inwestycji woleli ponownie wyjechać.

Bezpośrednio po rozpoczęciu wielkiej fety dziennikarze ruszyli w tłum i po kolei pytali naród o osobiste odczucia. Najmądrzejszy był chyba jednak pewien chłopiec, chyba jeszcze nawet nie gimnazjalista, tak pytany przez Michała Olszańskiego z radiowej "Trójki":
- Co czujesz?
- Cieszę się!
- A dlaczego się cieszysz?
- Bo wreszcie coś zrobimy.

No właśnie - wreszcie coś zrobimy.