37. ZLT: "Requiem" nie tylko dla Gospodyni

- Kto nie szanuje śmierci, nie szanuje życia. Świat stworzony przez Boga przeżył się. Dziś każdy ma swój świat. Bóg się przeżył - brzmią mocne słowa sztuki "Requiem dla gospodyni" według Wiesława Myśliwskiego, zaprezentowanej przez "scenę polną" Fundacji Kresy 2000 w ramach 37. Zamojskiego Lata Teatralnego na plato bastionu VII w Zamościu (6.07.).

W czym rzecz? W dramacie Gospodarza (w tej roli doskonały Stefan Szmidt), a może w dramacie współczesnej wsi, naszej cywilizacji? Właśnie umarła Gospodyni - jej postać z różnych okresów życia świetnie zagrała Alicja Jachiewicz-Szmidt, ale nikt z sąsiadów/żałobników nie przychodzi na czuwanie, bo zastawiono stół, ale nie postawiono wódki.

Dawniej, jak mówi Gospodarz - 3 dni i 3 noce modlili się, jedli, modlili się. Żałobnicy jednak nie przychodzą, czy tylko dlatego, że nie podano wódki? Nie, sąsiedzi siedzą w domach i oglądają telewizję, podobnie jak w domu Gospodarza, który rozpacza po stracie żony i swojego świata, który odchodzi. Jak może próbuje go uratować, wierząc, że "żałobnicy przyjdą, co by mieli nie przyjść". Wielką rozpacz przeżywa także córka Gospodarzy - Weronika - rewelacyjna w tej roli Ewa Gorzelak. Pod maską rozwydrzonej wiejskiej panny, tańczącej na stole, biorącej narkotyki na imprezach disco polo - kryje się dramat kobiety, która wie, że zmarnuje życie w zabitej wiosce, u boku wiecznie pijanego i narwanego narzeczonego. Zazdrości więc życia w Ameryce starszej siostrze, Dominice (równie dobra gra Małgorzaty Priulak).

Wiejski parobek, filozof Boleś (w tej roli znakomity Zdzisław Wardejn) - sprasza na czuwanie przypadkowych turystów, pojawia się Emeryt, Półcywil oraz discopolowi muzykanci, zamiast chóru z kościoła, bo "młodzi wolą wódkę pić niż w chórze śpiewać". Do domu Gospodarza schodzą się ludzie różnych stanów i poglądów, niejako przekrój społeczeństwa polskiego.

Wybitny prozaik, dramaturg i scenarzysta, laureat wielu nagród literackich, w tym Nagrody Nike za powieść "Widnokrąg" - bazując na jednym z najstarszych obyczajów czuwania przy zmarłym pokazuje dzisiejsze postawy Polaków. Ten wiejski dom staje się symbolicznym wymiarem małej ojczyzny, a sztuka Wiesława Myśliwskiego gorzką satyrą na współczesne społeczeństwo polskie, które wyzbyło się szacunku dla tradycji, przywiązania do kultury i wartości wyższych.

Można by zapytać - co się takiego stało z polską wsią? Co się stało z Polską? Tylko kogo można o to zapytać? Cywilizacja miejska już dawno dotarła na wieś. Co więcej - polska wieś pustoszeje, młodzi wyjechali za granicę w poszukiwaniu pracy i lepszego jutra. Nie w głowie im tradycja, obrzędy i przywiązanie do ojcowizny. Przyszło nowe w postaci telewizora i zdominowało życie kulturalne wsi, podobnie jak życie miasta, i pozbawiło nas "duszy". Zachwiał się świat wartości, człowieczeństwo rozmieniło się na drobne - w pogodni za pieniądzem, za wygodnym życiem, za przetrwaniem. Trochę "zdziczeliśmy" i wyobcowaliśmy się ze świata wspólnoty. Zatraciły się relacje międzyludzkie, pomoc i życzliwość dla drugiego. Ten drugi przestał nas interesować. Żyjemy razem ale osobno. I coraz mniej obchodzi nas czyjaś śmierć, także śmierć tradycji. Czy jest szansa, że to może się zmienić?

A przecież - jak podkreśla Boleś - Człowiek od Boga pochodzi. Tylko, że niewykluczone, że zmieni się jego pochodzenie i będzie pochodził od telewizji. Pozostaje jeszcze jedno pytanie o sens życia, na które nie da się oczywiście udzielić żadnej odpowiedzi. Bo "jakie człowiek będzie miał życie to człowiek wie przed śmiercią - mówi jeden z bohaterów "Requiem dla gospodyni". A kolejny dodaje - "Nie dawno się człowiek urodził i nie dawno umrze".

Dla mnie końcowa scena spektaklu, do dźwięków "Requiem" W.A. Mozarta, to niejako "Ostatnia wieczerza" naszego świata! Doskonały spektakl. W pamięci pozostaje szereg znakomitych scen i mocne teksty Wiesława Myśliwskiego, uchwycone w rzeczywistych sytuacjach. Sztukę wyreżyserował Stefan Szmidt, zarządca Fundacji Kresy 2000 w Nadrzeczu koło Biłgoraja. Była zwieńczeniem uroczystości odsłonięcia przez aktora, reżysera i malarza jego tablicy pamiątkowej w Alei Sław i miłym ukłonem w kierunku mieszkańców Zamościa.

Portal Zamość online był partnerem medialnym 37. Zamojskiego Lata Teatralnego

Zobacz podobne:
     37. ZLT: Marzenia "Pomiędzy Niebem a Ziemią" / 2012-07-15
     37. ZLT: Tajemnica "Żółtej strzały" / 2012-07-13
     Lato Teatralne Młodych na 37. ZLT / 2012-07-12
     Misteryjna przygoda - rozmowa ze Zdzisławem Wardejnem / 2012-07-11
     37. ZLT: Interaktywne Lalki Pana Pejo z Rosji / 2012-07-09
     Stefan Szmidt w Alei Sław w Zamościu / 2012-07-09
     Głosuj na najlepszy spektakl 37. Zamojskiego Lata Teatralnego / 2012-07-08
     10 lat Szkoły Machulskich z ZLT / 2012-07-05
     Stefan Szmidt: "Żywot człowieka poczciwego" / 2012-07-05
     37. ZLT: Litania do sumienia / 2012-06-29
     Zaproszenie do Alei Sław A.D. 2012 / 2012-06-29
     37. ZLT: "A koziołek wziął tobołek..." / 2012-06-26
     37. ZLT: "Przygody Koziołka Matołka" - zmiany w programie / 2012-06-25
     37. ZLT: "Przygoda" w imię miłości / 2012-06-24
     37. ZLT: Skazany na teatr - rozmowa z prof. Janem Englertem / 2012-06-23
     37. ZLT: Fortepianom śmierć / 2012-06-21
     Trzy tygodnie z teatrem w Zamościu - rozmowa z Januszem Nowosadem / 2012-06-16
     Przegląd "Wokół teatru" / 2012-06-14
     VII Letnie Spotkania Muzyczno-Poetyckie / 2012-06-14
     Spektakle 37. ZLT - "PRZYGODA" / 2012-06-11

Warto przeczytać:

[do góry]