Odrywając się nieco od codziennie bardziej irytujących występów naszych sportowców podczas igrzysk w Londynie, dziś proponuję Państwu skupienie się na sprawach bardziej przyziemnych. Powiedziałbym nawet, że żaden z moich poprzednich tekstów nie dotyczył sprawy tak prozaicznej.

A chodzi mi o meble. Trudno ich nie używać przy okazji jakiejkolwiek czynności. Wszak spożywa się posiłki korzystając z talerzy leżących na stole, a wcześniej znajdujących się w szafkach. Poobiedni bierny (przez co nie zawsze polecany) wypoczynek najlepiej spędzić na łóżku bądź na fotelu, a wszelkie czynności zawodowe także nie są raczej możliwe bez mebli. Nierzadko jest to kwestia bardzo honorowa.

Meble, zwłaszcza domowe, muszą być stylowe, skompletowane i ogólnie przykuwające uwagę. Aby urządzić pokój, trzeba wydać nierzadko kilka tysięcy złotych. Jeśli zatem zaistnieje potrzeba umeblowania mieszkania z kilkoma pomieszczeniami, należy się liczyć z wydatkiem porównywalnym z zakupem niezłego używanego samochodu.

Czasem jednak niekoniecznie mamy przymus kupna całego kompletu mebli. Niekiedy wystarczy nabyć pojedynczą rzecz, aby uzupełnić jakieś braki. Właśnie znalazłem się w takiej sytuacji, gdyż krzesło, którego używam w swoim pokoju, nadaje się do użytku w coraz mniejszym stopniu. Daje znać o sobie jego wiek oraz stopień eksploatacji. Ma ono na pewno ponad 20 lat i zostało zakupione jako część kompletu do salonu, acz później ów zestaw był rozprowadzony po poszczególnych pomieszczeniach mieszkania. Z tego powodu stracił on swoją wartość, a egzemplarz przeze mnie używany z każdym dniem traci właściwości w zakresie komfortu siedzenia, czyli również pracy w trakcie użytkowania mebla. Innymi słowy - muszę nabyć nowy model.

Ale co innego przymus, a co innego realia. Jako rozbestwiony klient, który chce kupić krzesło do określonego celu, poszukuję takiego mebla, które spełniałoby moje wymagania. Okazuje się jednak, że te fanaberie są nie do zrealizowania w zamojskich sklepach branżowych.

Teoretycznie wybór jest duży. Są krzesła klasyczne i takie na kółkach, z dużymi oparciami lub małymi, z siedziskiem twardym i siedziskiem miękkim. To jednak tylko pozory. W rzeczywistości jest dużo gorzej.

Moje obecne krzesło jest typowym meblem, jakie produkowano jeszcze w PRL-u. Często spotykanym zwłaszcza w starszych domach, które urządzano przez kilkudziesięciu laty. Urawniłowka panowała wtedy straszna, ale w przypadku krzeseł było to pozytywne. Modele przeznaczone "na pokoje" miały zwykłe półmiękkie siedziska, podobnie jak oparcia, prostą konstrukcję, której wysokość sięgała około 70 centymetrów. Przede wszystkim jednak - kiedy się na takim krześle usiadło, to nie miało się wrażenia klapnięcia w dziurę podobnej do tej osadzonej w muszli klozetowej. Kiedy zaś oglądałem poszczególne modele dostępne w sprzedaży, stopniowo ogarniała mnie zgroza. Są to bowiem albo krzesła wyposażone w kubełkowate siedziska, rzekomo sprzyjające prawidłowej postawie (mam tu na myśli zwłaszcza model bardzo powszechny w naszych biurach, czyli szary z siedziskiem szerokim, większym od oparcia, z wyżłobionym miejscem na pośladki), albo konstrukcje nazbyt wymyślne pod względem kształtu, wielkości i oparcia. Pomijam już fakt, że są to w większości straszne kicze. Chodzi mi o samą ideę, jaką mają zakodowaną w umysłach projektanci takich mebli, jakoby ludzie pragnęli siedzieć na krzesłach niestandardowych. Tak jakby człowiek nie potrzebował po prostu spocząć, tylko jeszcze spocząć na czymś wyjątkowym. Może przesadzam, ale dla mnie to zwykłe upodmiotowienie tyłka.

Dlatego tym razem zwracam się do Państwa z prywatną prośbą. Może ktoś ma na zbyciu takie "urawniłowkowate" krzesło w dobrym stanie technicznym? Chętnie je odkupię. Jeśli znajdzie się chętny, to proszę o kontakt na maila: robertmar1@o2.pl. Może w ten sposób rozwiążę swój problem, a meblarze zobaczą, że powinni jednak rozszerzyć swój zasób towarów.