Taka to już świecka tradycja w niniejszym dziale, że inauguruję w nim rok tekstem podsumowującym minione 12 miesięcy w polskim sporcie. Okazja do tego tym większa, że już za kilka dni zostanie rozstrzygnięty kolejny Plebiscyt "Przeglądu Sportowego" na 10 Najlepszych Sportowców Polski. Głosuję w nim w każdej edycji, dlatego tym razem również mogę przedstawić w tym miejscu szczegóły swoich wyborów.

Jeszcze przed rozpoczęciem igrzysk w Londynie postanowiłem, że pierwszeństwo w moim głosowaniu będą mieli nasi złoci medaliści olimpijscy. Spośród dwóch najcenniejszych krążków wyżej postanowiłem ocenić Tomasza Majewskiego. Każde olimpijskie złoto jest olbrzymim osiągnięciem, ale jeśli sięga się po nie ponownie, to taki sportowiec zasługuje na najwyższe laury. Mam nadzieję, że również w Rio de Janeiro polska kula zaistnieje przynajmniej na podium, jeśli nie na jego najwyższym stopniu.

Siłą rzeczy miejsce drugie przyznałem Adrianowi Zielińskiemu. Mistrzem olimpijskim został w pełni zasłużenie potwierdzając, że słusznie zaliczano go do jednego z największych faworytów polskiej ekipy. Szkoda tylko, że wielu innych "pewniaków" do medali nie wykazało takiego hartu ducha, co nasz sztangista.

Najniższy stopień podium dla Justyny Kowalczyk. Powiem szczerze, że miałem nadzieję, iż będę musiał ją umieścić niżej w mojej klasyfikacji, bo i ubiegły sezon miała trochę gorszy niż poprzedni, i chciałem, żebyśmy w Londynie wypadli znacznie lepiej. Niestety na igrzyskach była mizeria ze złotymi krążkami, a i trzeba przyznać, że drugie miejsce w ogólnej punktacji Pucharu Świata oraz zwycięstwo w Tour de Ski mają swoją wymowę.

Na miejsce czwarte wytypowałem Sylwię Bogacką. Nie tylko za to, że dzięki jej srebru już od pierwszego dnia istnieliśmy w tabeli medalowej igrzysk. Nagradzam w ten sposób również czwarte miejsce w strzelaniu z trzech postaw. Ów wynik bowiem oznacza powtarzalność w niełatwej przecież dyscyplinie, a do tego wielu naszych zawodników nie jest zdolnych.

Na pozycji piątej Anita Włodarczyk. Nie tylko za wicemistrzostwo olimpijskie, ale także za trwałą obecność w światowej czołówce rzutu młotem. Mam nadzieję, że będzie stanowić natchnienie dla naszego Pawła Fajdka, aby w kolejnym roku zaczął osiągać rzeczywiste sukcesy na arenie międzynarodowej.

Szósta lokata dla Damiana Janikowskiego. Nie ukrywam, że uwielbiam klasyczne sporty walki, jak judo czy zapasy. Jednakże w telewizji mogę je oglądać tylko podczas igrzysk. Tego dnia, gdy Janikowski zdobywał brązowy medal, żyłem praktycznie od jego walki poprzedniej do następnej. Można powiedzieć, że wszystkie "wózki" i kładzenie rywali na łopatki wykonywałem razem z nim. Oby zapasy odrodziły się w Polsce, bo to kapitalny sport. Mam nadzieję, że i Zamość dołoży do tego cegiełkę.

Na siódmym miejscu umieściłem Zofię Noceti-Klepacką. Chętnie dałbym tę windssurferkę wyżej, ale zraził mnie jej "wyczyn" w jednym z wyścigów, czyli zrobienie zupełnie niepotrzebnego dodatkowego okrążenia akwenu, przez co niemal straciła brązowy medal olimpijski.

Miejsce ósme to Bartłomiej Bonk. Niejako w zastępstwie Marcina Dołęgi stanął tu na podium zmagań sztangistów nad Tamizą. Atakował zresztą nawet złoty medal, ale tu mu się już nie powiodło. Dziewiątą pozycją obdarzyłem Radosława Kawęckiego. W Londynie wprawdzie skończyło się na rozczarowaniu czwartą pozycją, ale w Mistrzostwach Europy na dużym, a w Mistrzostwach Świata na krótkim basenie był najlepszy. To nasza największa pływacka nadzieja i oby utrzymała się na powierzchni jak najdłużej.

Stawkę zamyka u mnie Agnieszka Radwańska. Długo się zastanawiałem nad tym, jak ją potraktować, bo jednak porażka faworytki do medalu w pierwszej rundzie turnieju olimpijskiego nie może kibica nie boleć. Nawet jeśli była to przegrana po trzygodzinnym meczu. Natomiast finał Wimbledonu, trzy turniejowe zwycięstwa w imprezach bardzo wysokiej rangi i zajęcie na koniec sezonu czwartego miejsca w światowym rankingu w tak prestiżowej dyscyplinie sportu, jak tenis ziemny, docenić po prostu muszę. Zwłaszcza, że "Isia" wyraźnie się usamodzielniła i chyba zmądrzała po fochach strojonych podczas przedostatniej edycji turnieju w Warszawie. Szkoda tylko, że w tym sezonie nie będziemy mieli tylu okazji, by śledzić jej występy w telewizji.

Radek Niziołek, znany z prowadzenia "Gościa Sportowego" na TVK, powiedział mi, że jego zdaniem plebiscyt "PS" wygra Robert Lewandowski. Wskazywał na popularność piłki nożnej i niekłamane sukcesy, jakie nasz napastnik odniósł w minionym roku. Może ma rację, wszak przypadek Roberta Kubicy sprzed czterech lat, gdy zwyciężył, choć też był to rok olimpijski, pokazuje, że kibiców bardziej obchodzi popularność danej dyscypliny niż rzeczywista waga osiągnięć. Mam jednak nadzieję, że do tego nie dojdzie. Odmienne rozstrzygnięcia przydałyby się i futbolowi, i wszystkim innym sportom.