Za nami jesienna seria zebrań osiedlowych. Nie wszystkie zarządy osiedli zdecydowały się takie spotkania zwoływać, ale te, które to zrobiły, chyba nie żałują. Praktycznie na każdym działo się coś interesującego, a lista jest na tyle szeroka, że nadaje się na osobne podsumowanie. Takie opublikuję za tydzień, a dzisiaj pochylę się nad problemem, który wypłynął właśnie podczas jesiennych zebrań, a który jest moim zdaniem na tyle istotny, że nadaje się do poruszenia już teraz.

Średnia wieku mieszkańców Zamościa jest coraz wyższa. Nie jest to zaskoczeniem dla nikogo, zwłaszcza po ostatnich informacjach magistratu, będących pochodną realizacji "ustawy śmieciowej". Gdybyśmy opierali się na nich bezwarunkowo, okazałoby się, że w Zamościu jest o 20 procent mniej ludności niż wynika to z oficjalnych danych. Nie 65 tysięcy, lecz niewiele ponad 52 tysiące. To też o prawie 9 tysięcy mniej niż wynikało z ostrożnych założeń przyjętych przez Urząd Miasta. Nie bardzo chce mi się wierzyć, że jest aż tak tragicznie, bo rzeczywiście zdarza się, że ludzie ukrywają rzeczywistą liczbę osób mieszkających w danym lokalu, ale też nie sądzę, by prawda była dużo bardziej pozytywna. Nie trzeba być geniuszem, by wiedzieć, że powstała różnica wynika przede wszystkim z wyborów życiowych ludzi młodych - zameldowani są w Zamościu, ale faktycznie mieszkają kilkaset kilometrów stąd i niewielu z nich planuje powrót. Nawet władze miasta coraz częściej przyznają, że to stan nieodwracalny, dlatego jeden z projektów, na który chcą uzyskać unijne pieniądze, mówi o budowie czegoś na kształt infrastruktury sprzyjającej aktywności osób starszych, np. odpowiednio przystosowanej siłowni. Zwraca się też uwagę, że jednym z zawodów mających w Zamościu przyszłość, jest fizjoterapeuta zajmujący się seniorami. Maria Król, przewodnicząca SPDN "Krok za krokiem", nieraz podkreśla, że dostosowywanie urzędów oraz innych elementów przestrzeni miejskiej do potrzeb osób niepełnosprawnych jest koniecznością również ze względu na starzenie się naszego społeczeństwa. Krótko mówiąc - ułatwianie życia seniorom nie jest dziwacznym wymysłem, tylko ich niezbywalnym prawem. Jednakże okazuje się, że nie wszyscy wychodzą z podobnego założenia.

Na pierwszym zebraniu osiedlowym, dotyczącym Słonecznego Stoku, pewna starsza pani zwróciła uwagę, że na tym osiedlu praktycznie nie ma żadnych ławek. A przydałyby się one zwłaszcza wtedy, gdy starsi ludzie wracają z ciężkimi zakupami i chcą po prostu odpocząć w drodze do domu. Natychmiast otrzymała odpowiedź, że stawianie ławek pod blokami jest niepraktyczne, z uwagi na gromadzącą się w takich miejscach młodzież, która pije i zwyczajnie hałasuje. Sprecyzowała wówczas, że chodzi jej o ławki ustawione co 150-200 metrów na chodniku prowadzącym od Carrefoura do bloków. Ta propozycja nie spotkała się już ze sprzeciwem i z tego co wiem, ławki już tam stoją.

Na Plantach jednak było dużo ostrzej. Pan z bloku przy ulicy Peowiaków 76 domagał się postawienia ławki przed wejściem do budynku. Powiedział, że jest człowiekiem chorym i przed wdrapaniem się po schodach do swojego mieszkania potrzebuje chwili odpoczynku. Argument o pijącej młodzieży skwitował krótko - zakłócanie ciszy nocnej lub porządku to sprawa dla policji i Straży Miejskiej. Kiedy zaś w dalszym ciągu mu odmawiano, stwierdził, że w takim razie złoży do spółdzielni mieszkaniowej wniosek o obniżenie czynszu. Na takie dictum Wiesława Dubienka, przewodnicząca Zarządu Osiedla Planty, zaproponowała mu sprzedaż mieszkania i kupno domku pod miastem. "Tam będzie pan mógł sobie stawiać tyle ławek, ile zechce" - powiedziała, używając paru dodatkowych argumentów podobnej jakości, m.in. o dokarmianiu zwierząt.

Szanowni Państwo, uważam, że ten pan zwyczajnie ma rację. Głównie dlatego, że usunięcie ławek sprzed klatek schodowych wcale nie spowodowało zmniejszenia zapędów młodzieży do picia alkoholu i hałasowania. Ona po prostu znalazła sobie inne miejsca i tyle. Zatem ucierpieli nie ci, co powinni.

A może jednak nie ucierpieli? Wszak pod wnioskiem o usunięcie ławek sprzed tamtego bloku podpisała się ponoć większość mieszkańców, czyli chyba zrobili to świadomie. Zapewne świadomie, ale też i głupio. Bloki na Plantach są dość stare, a i większość właścicieli tamtejszych mieszkań też jest już w podeszłym wieku. Wind nie ma, więc do mieszkań można się dostać tylko po stosunkowo stromych, nierównych i śliskich schodach, co jest kłopotliwe zwłaszcza dla osób mieszkających na najwyższych piętrach. Z biegiem czasu właśnie ta kwestia będzie dla nich bardziej paląca i zrozumienie dla bierności służb porządkowych stanie się zdecydowanie mniejsze. U mnie nie ma go już wcale.