Kilka miesięcy temu wspomniałem, że mecze piłkarzy AMSPN-u "Hetmana" są jedną z niewielu stałych atrakcji sportowych w naszym mieście. Chcąc zatem doświadczyć takowych emocji, w ostatnią niedzielę wybrałem się na stadion zamojskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji, by zobaczyć mecz gospodarzy z drużyną Janowianki Janów Lubelski.

Z tego spotkania wyszedłem zniesmaczony, zniechęcony i zdruzgotany. Wiedziałem, że w IV lidze nie można się spodziewać fajerwerków taktycznych i technicznych, ale jednak miałem w pamięci kilka występów zamościan w ubiegłym sezonie, kiedy to zanotowali parę niezłych momentów - nawet mimo degradacji. Jednakże niedzielne spotkanie stanowiło obraz nędzy i rozpaczy. Co z tego bowiem, że AMSPN "Hetman" miał zdecydowaną przewagę w posiadaniu piłki? Co z tego, że miał na swoim koncie dużo więcej strzałów i ogólnie sytuacji podbramkowych? Co z tego, że kończył pojedynek z przewagą dwóch zawodników? I tak przegrał 1:2.

Nie widziałem w tych zawodnikach wiary w swoje umiejętności ani pomysłu na wykończenie akcji. Nie widziałem akcji, w które zaangażowany byłby cały zespół - w większości wypadków wszystko opierało się na góra trzech-czterech graczach, którzy nie mieli wsparcia w kolegach. Nie widziałem zaangażowania trenera, który rzadko kiedy podchodził do linii bocznej, żeby udzielić wskazówek swoim piłkarzom. Widziałem za to strach, niemoc i chwilami wręcz totalną bezradność. Szczytem była sytuacja z początku drugiej połowy, kiedy to jeden z zawodników AMSPN-u "Hetmana", stojąc na czwartym metrze na wprost kompletnie pustej bramki rywala, strzelił lekko, a i tak piłka ominęła słupek wychodząc poza pole gry. Nawet gracze Janowianki nie wierzyli, że można takiej okazji nie wykorzystać, dlatego już nie próbo wali naszemu zawodnikowi w jakikolwiek sposób przeszkadzać. Okazało się jednak, że można. "Dzięki" temu AMSPN "Hetman" pod siedmiu kolejkach z dorobkiem siedmiu punktów zajmuje trzynaste miejsce w tabeli IV ligi grupy lubelskiej. Traci osiem "oczek" do pary liderów, którymi są: "Kryształ" Werbkowice i "Lewart" Lubartów.

To wszystko jest tym smutniejsze, że jeszcze kilka lat temu na zamojskim stadionie mieliśmy emocje na zdecydowanie wyższym - drugoligowym - poziomie. Dziś temat Klubu Sportowego "Hetman" ucichł. Choć szybkim krokiem zbliżają się wybory samorządowe, nikt nie podejmuje kwestii reaktywacji jego działalności sportowej. Ba! Wcale nie słychać, żeby którykolwiek komitet wypowiadał się na temat zamojskiej piłki nożnej i w ogóle sportu! Wszystko zostało zamiecione pod dywan. Jednym obecna sytuacja po prostu odpowiada, a innym... chyba można powiedzieć, że też, skoro nie poruszają tej dziedziny życia na forum publicznym. Już teraz zastanawiam się ilu zawodników zostanie zgłoszonych do Plebiscytu TVK "Video-Kadr" na Najlepszego Sportowca Zamościa za bieżący rok i wychodzi mi, że konkurencja może być mniejsza niż w poprzednich latach.

A do tego wszystkiego dochodzi jeszcze jedna rzecz. Może wcześniej byłem ślepy albo miałem w sobie za dużo tolerancji, ale w ostatnią niedzielę wprost przygnębiające wrażenie zrobił na mnie nasz stadion. Nie mówię tu o części stricte sportowej, bo zarówno boisko, jak i nowiutka bieżnia, prezentują się znakomicie. Mam na myśli trybuny, które są w coraz bardziej opłakanym stanie. Siedząc na jednym z niebieskich krzesełek miałem przed oczami odrapane schody i mury. Same krzesełka zresztą też nie wyglądały najlepiej, choć oczywiście dało się na nich siedzieć i oglądać mecz z dość dobrej perspektywy. Jednakże wychodząc ze stadionu postanowiłem przejść przez sektor krzesełek czerwonych, czyli ten teoretycznie najbardziej prestiżowy, przeznaczony dla posiadaczy najdroższych karnetów. No i tu muszę powiedzieć, że także się zawiodłem, bo w paru miejscach trybuna również zaczęła się sypać. Nie chcę przez to powiedzieć, że obiekt jest źle zarządzany, bo jednak trzeba zarządcę pochwalić za zakończone sukcesem starania o remont bieżni. Tyle, że na stadionie jest jeszcze naprawdę bardzo wiele do zrobienia, aby znów należał on do jednych z najpiękniejszych we wschodniej Polsce.