Nie tak wyobrażałem sobie tegoroczny Mundial. Nie tak wyobrażali sobie tę imprezę wszyscy polscy kibice. Co prawda byli wśród nich tacy, którzy wieszczyli kadrze dwie porażki w pierwszych meczach i koniec marzeń o wyjściu z teoretycznie niezbyt mocnej grupy, ale skali klęski z pewnością nie przewidzieli. Tymczasem po raz kolejny powtarzamy scenariusz znany ze wszystkich ostatnich mistrzostw świata w piłce nożnej, w których brała udział nasza reprezentacja: po nieudanym meczu otwarcia nieudany mecz o wszystko. Teraz czeka nas już tylko mecz o honor. Honor mocno umowny, bo styl przegranych z Senegalem i Kolumbią autentycznie wołał o pomstę do nieba.

Zdenerwowali mnie nasi piłkarze, bo takiej padliny w ich wykonaniu nie widziałem od czasów, gdy selekcjonerem był Waldemar Fornalik. Zdenerwował mnie Adam Nawałka, bo facet wyraźnie nie umie przyznać się do błędu bredząc, że "na tyle nas obecnie stać". Gwoli przypomnienia - to ten sam człowiek, który dwa lata wcześniej doprowadził naszą kadrę do ćwierćfinału mistrzostw Europy. Nie przegraliśmy tam żadnego meczu, prezentowaliśmy się solidnie w defensywie, a z późniejszym triumfatorem imprezy odpadliśmy dopiero po rzutach karnych. Tymczasem na poniedziałkowej konferencji prasowej stwierdził, że drużyna z tamtego EURO nie zagrałaby lepiej na tym Mundialu. Zdenerwował mnie prezes Zbigniew Boniek, który sztukę odwracania kota ogonem i robienia z rozmówcy idioty opanował lepiej niż większość kobiet.

Zdenerwowali mnie koniec końców sami dziennikarze piłkarscy, którzy przed mistrzostwami szczerze zastanawiali się czy w 1/8 finału lepiej trafić na Belgię, czy też Anglię, a obecnie twierdzą, że absolutnie nie pompowali żadnego balonika. Zdenerwowali mnie, bo gdyby ich wszystkie obecne wypowiedzi traktować absolutnie serio, to znaczyłoby to, iż przez ostatnie cztery lata byliśmy przez nich gigantycznie oszukiwani. Teraz bowiem okazuje się, że nasza kadra jechała na ogromnym fuksie. Zgrupowania były przede wszystkim okazją do mniej lub bardziej grubych imprez, reprezentacja to zbiorowisko rozmaitych grupek wzajemnie się nienawidzących, a Adam Nawałka to marionetka sterowana przede wszystkim przez Roberta Lewandowskiego. Do tego stopnia, że - jeśliby wierzyć informacjom z sieci - popularny "Lewy" miał zagrozić trenerowi odejściem z kadry, jeśliby w kadrze na Mundial nie znalazł się Sławomir Peszko. Po meczu z Kolumbią niektórzy zawodnicy sugerowali w mediach, że kwestie przygotowania fizycznego - mówiąc enigmatycznie - nie zostały należycie opracowane. Z tego wszystkiego wyłania się przerażający obraz grupy pozbawionej przywódcy, bo ten po prostu się pogubił.

Mam wrażenie, że owym momentem pogubienia był wrześniowy mecz z Danią w Kopenhadze. Porażka 0:4 sprawiła, że Adam Nawałka przestał myśleć racjonalnie. Wbił sobie do głowy, że przyczyną tej klęski był brak Grzegorza Krychowiaka w składzie i ustawienia taktyki takiej, jak zwykle. Po eliminacjach zaś zaczęliśmy testować system 3-5-2, choć nie było żadnego powodu ku takiej decyzji. A ponieważ to nie wypaliło, na mecz z Senegalem wyszliśmy w ustawieniu 4-4-2. Po porażce z zespołem afrykańskim zaś Nawałka chyba przeżył jakieś załamanie nerwowe, bo dokonał kilku zmian w składzie i to na zasadniczych pozycjach. W efekcie Dawid Kownacki nie zastąpił należycie Arkadiusza Milika, a Bartosz Bereszyński Jakuba Błaszczykowskiego. Selekcjoner wyraźnie miotał się w swoich decyzjach, przez co skład na Kolumbię z pewnością nie dodał mu zaufania u piłkarzy.

Nie będzie chyba zaskoczeniem moja opinia, że Adam Nawałka powinien pożegnać się z pracą w kadrze. Nie wiem co jeszcze musiałby on zrobić, aby zasłużyć na wyrzucenie go z roboty. Z pewnością nie jest dla mnie argumentem brak następcy na widoku, bo nie wierzę, że tym się przejmowano w 2006 roku zwalniając Pawła Janasa. A jednak potrafiono wtedy znaleźć trenera, który potem osiągnął spory sukces awansując z nami do finałów Mistrzostw Europy. Skoro zatem wówczas było to możliwe, to czemu nie teraz? Zwłaszcza, że taki Carlos Queiroz wykonał teraz w Iranie robotę porównywalną do Beenhakkera w reprezentacji Trynidadu i Tobago. Analogia zatem sama się narzuca.

Oczywiście wraz z trenerem powinno też odejść kilku najbardziej wiekowych zawodników. Nie będzie ku temu lepszej okazji niż jesienna Liga Narodów, czyli turniej generalnie bardziej o pietruszkę aniżeli faktyczna okazja do zdobycia cennego trofeum. Jednakże absolutnie nie możemy tego najbliższego okresu przespać, bo Mundial w Katarze znów będzie bez naszych.