Proszę sobie wyobrazić, że nie mieszkają Państwo w Zamościu, tylko w zupełnie innej części Polski. Dajmy na to w Brodnicy. Nigdy nie byłem w tym mieście, nie wybieram się tam i nie kojarzy mi się ono praktycznie z niczym oprócz może wieży zamkowej. Jeślibym więc zobaczył film, w którym jako tło przewija się ta wieża, być może coś by mi to mówiło.

Od minionego piątku mieszkańcy Brodnicy mogą czuć się tak, jak opisałem, w odniesieniu do Zamościa. Nie tylko zresztą Brodnicy, bo i Inowrocławia, Suwałk, Bydgoszczy, Piły, Poznania, Sieradza, Częstochowy i wszystkich innych miast, w których wyświetlani są "Wkręceni" - najnowsza komedia w reżyserii Piotra Wereśniaka, której prapremiera odbyła się w ubiegłą środę w naszym Centrum Kultury Filmowej "Stylowy". Samo słowo "Zamość" w filmie nie pada, ale napisy początkowe i końcowe, a przede wszystkim uwidoczniona odnowiona Starówka, jak najbardziej świadczą o jego obecności.

W samym mieście film zainteresowanie wzbudził spore. Kino wyświetla go w największej sali i nie narzeka na frekwencję, co było widać zwłaszcza podczas weekendu. Wrażenia bardzo różne. Niektórzy wychwalają obraz pod niebiosa i uznali wręcz za przebój kinowy, a inni przeciwnie - narzekają, że to film miałki, na niskim poziomie i porównują go do "Wyjazdu integracyjnego" czy innych równie ambitnych produkcji.

Moja ocena filmu jest o tyle łatwiejsza, że jadąc do kina na projekcję nie spodziewałem się fajerwerków. Swoje oczekiwania porównałbym do meczu Miedzi Legnica z Flotą Świnoujście. Nie spodziewałem się więc poziomu godnego pojedynku Manchesteru City z Liverpoolem, pełnego zwrotów akcji, genialnej gry i mnóstwa sytuacji zapadających w pamięć, tylko raczej czegoś dla spragnionego po prostu kina lekko powyżej przeciętnej krajowej. Byłbym zawiedziony, gdybym zamiast tego zobaczył widowisko podobne do boju Olimpii Miączyn z Unią Hrubieszów (kibice, proszę, nie bijcie!), ale zawodu nie doświadczyłem. Momenty były. Co prawda większość widzów nie będzie ich pamiętać już dzień po emisji, ale pośmiać się można. Jeśli idąc na komedię oczekują Państwo rozrywki i niczego więcej, z czystym sumieniem mogę "Wkręconych" polecić.

Jak już pisałem wcześniej, o obecności Zamościa podczas w filmie świadczy jedynie scenografia. Uważni widzowie mogą się zresztą poczuć nieco skonfundowani, bo sceny ze Starego Miasta przeplatają się z kręconymi w jednym z luksusowych hoteli SPA w Serocku (lokowanie produktu), a to jednak dość spora odległość. Nie pada też, wbrew niektórym przedpremierowym zapowiedziom, nazwa "Zarzecze". Jedynie podczas przeglądania mapy bohaterowie pokazują, że jadąc z Warszawy na Śląsk skierowali się trochę na wschód w pobliże Ukrainy (w zasadzie nic dziwnego, skoro w drodze na plan do Zamościa Piotr Adamczyk jechał z Weroniką Rosati przez Malewszczyznę). No i władze miejskie mamy jednak trochę poważniejsze niż w filmie. Aczkolwiek podejrzewam, że znalazłyby się samorządy, które wciąż z podobną naiwnością ślinią się na myśl o dużej zagranicznej inwestycji i w tym celu nie pogardziłyby nawet zrzutką na łapówkę.

Czy zatem dobrze się stało, że Zamość był jednym z miejsc, gdzie film powstawał? Moim zdaniem jak najbardziej tak. "Wkręceni" nie są obrazem, który będzie zdobywał nagrody na festiwalach ani takim, do którego będzie się wracać po latach, jak dzieje się w przypadku takich współczesnych komedii jak "Kiler" czy "Chłopaki nie płaczą", ale to film w sam raz do zobaczenia wieczorem w telewizji. Ogląda się go całkiem przyjemnie i jeśli cokolwiek można z niego zapamiętać na dłużej, to obrazki z Zamościa. One na pewno będą kojarzyć się pozytywnie.

Na koniec o dwóch rzeczach, które do tej pory mnie zastanawiają. Po pierwsze: jakim cudem tak znany aktor, jak Marian Opania, zgodził się na zagranie we "Wkręconych" roli nawet nie drugo-, lecz trzecioplanowej? A po drugie: co kierowało Czesławem Mozilem, poza zapewne odpowiednio wysokim wynagrodzeniem, że przyjął ofertę zagrania rólki nie dość, że bezsłownej, to jeszcze trwającej zaledwie kilkanaście sekund?