94 lata po największej kawaleryjskiej bitwie 20. wieku, w której jazda polska odniosła imponujące zwycięstwo nad wojskami bolszewickimi, na polach Wolicy Śniatyckiej (gm. Komarów) - terenie walk, odbędą się uroczystości upamiętniające to wydarzenie.

W ostatnią niedzielę wakacji (31 sierpnia) mieszkańcy regionu wraz z licznymi grupami rekonstrukcyjnymi, pielęgnującymi tradycje kawaleryjskie oraz przybyłymi gośćmi złożą hołd uczestnikom bitwy, która rozegrała się na komarowskich polach 31 sierpnia 1920 roku. Początek uroczystości o godz. 9.30.

Tradycyjnie już podczas uroczystości zostanie odprawiona msza św. w intencji uczestników bitwy, będzie też ceremoniał wojskowy z salwą honorową i część artystyczna.

Nie zabraknie oczywiście najbardziej widowiskowego elementu uroczystości - inscenizacji bitwy z udziałem oddziałów kawalerii ochotniczej, przygotowanego przez Stowarzyszenie "Bitwa pod Komarowem". Ta część uroczystości powinna się rozpocząć około 12.30.

Bitwa pod Komarowem była ostatnią w 20. wieku wielką bitwą kawaleryjską. Po całodziennym boju na komarowskich polach dowodzona przez płk Juliusza Rómmla Pierwsza Dywizja Jazdy pokonała czterokrotnie liczniejszą Armię Konną Siemiona Budionnego.

Dzięki temu zwycięstwu, określanemu jako "drugi cud nad Wisłą" udało się zatrzymać ofensywę bolszewicką w głąb kraju. Siła bojowa bolszewickiej armii konnej została złamana pod Komarowem i więcej jej już nie odzyskała. Jednak zwycięstwo wojsk polski zostało okupione wielkimi stratami, sięgającymi nawet 25 procent początkowego stanu (ok. 300 ludzi zabitych i rannych oraz 500 koni zabitych).

(...) W ciągu najbliższych 5 tygodni walk, popchaliśmy go (Budionnego) identycznie tą samą przestrzenią, na której on użył 5 miesięcy (...). Wy zaś z 9 Pułku Ułanów, dla których piszę to wspomnienie, zróbcie apel z południa z dnia 31 sierpnia 1920 roku. Gdzież są dowódcy szwadronów - gdzie jest jedna czwarta stanu bojowego. Kwiat pułku poległ i zaściela pole bitwy. Na noszach przyniosą Wam porucznika Edwarda Wanię, ociekającego krwią - to jedyny dowódca szwadronu, który przeżył ten dzień. Pod koniec przyjdzie major Stefan Dembiński z adiutantem. Nie poznacie go: jest czarny od kurzu i milczy. Jego zapytajcie, jak to było! On prowadził wszystkie szarże, on wie najlepiej co pułk zdziałał, a jakim cudem on sam żyje, dla mnie było to zagadką.

Analizując dzisiaj po kilkunastu latach bitwę pod Komarowem trzeba podkreślić, że była ona pięknym zakończeniem ciężkich zmagań szczupłej garstki kawalerii polskiej podczas długich miesięcy ciągłych niepowodzeń, spowodowanych w znacznej mierze właśnie przez pobitą tu armię konną Budionnego (...). Twardo, uczciwie i do końca spełnić rozkaz, z fantazją po ułańsku zażywać zwycięstwa, sercem dzielić dolę i niedolę z bratem - kolegą i towarzyszem-koniem, a przede wszystkim wierzyć i ufać w wielkie przeznaczenie i przyszłość Polski, oto przykazania, które nam pozostawiły czasy zwycięskiej wojny roku dwudziestego. - wspomina po latach Aleksander Pragłowski, szef sztabu J.Rómmla (za "Komarów. Ocalić od zapomnienia" cz. 2, Anna Wojda i Beata Biszczan)

Na pamiątkę wydarzeń z 31 sierpnia 1920 roku oraz w hołdzie wszystkim polskim kawalerzystom, 9 października 2009 roku Minister Obrony Narodowej ustanowił datę 31 sierpnia (rocznica zwycięstwa pod Komarowem) Świętem Kawalerii Polskiej.


Zapis fotograficzny inscenizacji na komarowskich polach z kilku ostatnich: lat

Szarża pod Komarowem - 2012
Szarża pod Komarowem - 2011
Szarża pod Komarowem - 2010
Szarża pod Komarowem - 2009
Szarża pod Komarowem - 2008
Szarża pod Komarowem - 2007