W zasadzie na początku powinienem poprosić Państwa o przeczytanie mojego artykułu z września 2014 roku "Co się stało z tą drużyną?". Powinienem, bo choć od tamtej pory minęło już dokładnie 40 miesięcy, to w niespodziewanie wielu miejscach dzisiejsza sytuacja zamojskiej piłki nożnej jest podobna do ówczesnej. Klub z naszego miasta gra w tej samej klasie rozgrywkowej co wówczas, gra w podobnym stylu i z podobnymi efektami (acz teraz ma większą stratę do lidera), wzbudza kontrowersje podobnie mocne w lokalnej społeczności, a i nadzwyczaj podobnie wygląda jego sytuacja infrastrukturalna. Choć może tutaj akurat jest jeszcze gorzej, niż było. Bo choć zawsze wizyta na meczu piłkarskim w moim rodzinnym mieście zawiera dla mnie mniejszą lub większą dozę przyjemności, to muszę wyznać, że nigdy nie jest to pełen relaks. Nawet jeśli Hetman wygrywa w dobrym stylu, organizator dba o catering dla publiczności, a potomkowie "Stadionowych Artystów" nie robią z siebie bydła (choć zarazem dopingują piłkarzy). Wszystko przez poczucie, że wydarzenie sportowe odbywa się na obiekcie, gdzie czas stanął w miejscu.

W tamtym tekście pisałem o odrapanych schodach i murach trybun. Żadna poprawa w tej kwestii nie nastąpiła. Krzesełka w niektórych przypadkach też stały się mniej przyjemne w użytkowaniu. Częstym problemem - i to również na trybunie najbardziej reprezentacyjnej - jest brud, którego się już nie da usunąć w normalny sposób. Blacha oddzielająca koronę obiektu od trybuny krytej w wielu miejscach zardzewiała, a nawierzchnia tejże korony nie sprzyja bezpiecznemu chodzeniu. Krótko mówiąc - jeśli nawet przesadą jest twierdzenie, że stadion należałoby zburzyć i od nowa postawić, to na pewno konstrukcja ta wymaga solidnego remontu.

Co więcej, takowy podobno jest w planach. Piszę "podobno", bo niestety na przesłany przed tygodniem rzecznikowi prezydenta, Markowi Gajewskiemu, zestaw pytań dotyczący tej sprawy nie otrzymałem jakiejkolwiek odpowiedzi. Teoretycznie więc można pokusić się o stwierdzenie, że jest to kwestia na tyle niepewna, iż władze miejskie wolą nie składać żadnych deklaracji. Ale to rzecz, która interesuje sporą część zamościan, co wnioskuję na podstawie lektury lokalnych forów. I dlatego pokuszę się o przedstawienie mojego punktu widzenia w tym temacie.

Najważniejsze: jeśli ktoś twierdzi, że nasz stadion jest ładny i nie trzeba w nim niczego zmieniać, to według mnie taka osoba w życiu nie widziała ładnego stadionu. Może to efekt mojego częstego przebywania w Krakowie, ale myślę, że jeśli niezbyt hołubiona przez tamtejsze władze Garbarnia mogła dokonać całkiem sensownego liftingu swego obiektu (startując z pozycji naprawdę zapadłej dziury), to w Zamościu również jest to możliwe. Zwłaszcza, że skorzystać może na tym nie tylko Hetman.

Tak, moim zdaniem Zamość może mieć ładny stadion piłkarsko-lekkoatletyczny. Co więcej - wydaje mi się, że największą przeszkodą do tego, by z tym miejscem zrobić cokolwiek, może być spór Hetmana z Agrosem. A tu trzeba interesy połączyć. Nasza bieżnia musi być na całej swojej długości ośmiotorowa, aby można było na niej organizować zawody rangi wyższej niż międzyszkolna. Nawet za cenę usunięcia pierwszych rzędów trybuny odkrytej. Nieduży to koszt, bo i tak nikt na nich nie siada, a korzystającym z dalszych krzesełek będzie i tak wszystko jedno. Bądźmy szczerzy - pojemność naszego stadionu jest zbyt duża w stosunku do zainteresowania meczami. A ono nigdy nie wzrośnie do poziomu przekraczającego możliwości obiektu i to nawet jeśli Hetman awansuje parę lig wyżej. Skoro więc istnieje przestrzeń do jej zagospodarowania, wykorzystajmy to. Zwłaszcza, że wymiary boiska i tak są zbyt małe na najwyższe klasy rozgrywkowe, więc jego powiększenie będzie przydatne.

Druga z rzeczy najważniejszych - trzeba wykonać sztuczne oświetlenie stadionu. Jeżeli naprawdę poważnie myślimy o stworzeniu w Zamościu solidnej drużyny, musimy przygotować się na konieczność wypełnienia wszystkich wymogów infrastrukturalnych. Obecnie przymus posiadania światła elektrycznego mamy w naszych dwóch najwyższych ligach. Ale już i w trzeciej jest to rzecz coraz częściej spotykana, więc przekształcenie tego w wymóg licencyjny będzie jedynie kwestią czasu.

Rzecz trzecia - podgrzewana murawa. Powiedzmy, że byłaby to dalsza perspektywa. Tym bardziej, że taka inwestycja nie wymaga bardzo długiego czasu na realizację. Niemniej myśleć o niej trzeba.

Oczywiście równolegle powinno się zadbać o to, o czym pisałem wyżej, czyli poprawę standardu oglądania wydarzeń przez kibiców. Całość prac na pewno będzie kosztowała sporo grosza i z pewnością nie będzie możliwa do wydania wyłącznie z miejskiej sakwy. Niemniej aspiracje naszego miasta w zakresie sportu wymagają, aby tę sprawę potraktować faktycznie poważnie.